Günaydın

 

 

 

Ölüyoruz…

Dünya, doğa, kadınlar, erkekler, hatta çocuklar bile -aslında en çok onlar-.

Her çığlıkta, her seste, her sözde ölüyoruz.Üstelik hiç ölmemiş gibi, hiç acı çekmemiş gibi birbirimizin canını yakıyoruz. Kılıçtan keskin olan şey her zaman kalem olmuyor ne yazık ki. Çoğu zaman bir ‘boş bulunmuşlukla’ ağızdan çıkan o sözler yakar insanın canını. O sözler umutları alır götürür, beklentileri bir bardak suda boğar. Zaten en çokta o yakmaz mı insanın canını? Beklenilenin, umut edilenin bir hiç olması…

Korkmayın, girmeyeceğim o beylik laflara. İnanıyorum ki gerek yok kendimizi kandırmaya. Hepimiz biliyoruz dünya artık o kadar da güzel değil. Bazı yazılar vardır ki okuduğunuz zaman kapılıp gidersiniz, sizi büyüler ve hayatınızı değiştirir. Benim bu yazım onlardan biri olmayabilir lakin yinede kandırmayacağım sizi ve açıkca vuracağım yüzünüze gerçekleri. Ölüyorsunuz, ölüyoruz! Uyanın artık. Bir şeyler için geç olmadan, ‘keşke’ diyerek ağlamadan önce uyanın. Tek dileğim var…

Ölmeden önce gerçekten uyanın!

-Tethys




Yorumlar

Bu blogdaki popüler yayınlar

Smeraldo Çiçeği Efsanesi

Herkül Kulesi Efsanesi

Ahmed Arif & Leyla Erbil